h o m e
GEEN KUNSTWERK VOOR EEN MUSEUM
MAAR OM TE GEBRUIKEN
Gebruik 'h o m e' om op te zitten, leunen, zet je drankje of eet je picknick. Deel deze ruimte met vrienden, familie, buren of je eigen gedachten. Leer de andere parkbezoekers kennen, start hier een gesprek.
Speel met de vorm, draai het hoe je wenst of waar je nood aan hebt.
Voel je hier t h u i s.
Deel jouw foto's met mij!
TAG MIJ OP Instagram: jelle_annie_michiels
h o m e
NOT AN ARTWORK FOR A MUSEUM BUT ONE TO USE
Use 'h o m e' to sit, lean on, place your drink or eat your picnic. Share this space with friends, family, neighbors or your own thoughts. Get to know the other park visitors, start a conversation here.
Play with it’s shape, turn it as you wish, as you need.
Make yourself at h o m e.
SHARE YOUR PICTURES WITH ME!
TAG ME ON Instagram jelle_annie_michiels
h o m e, 2023
During my talks with different interest groups the common need seemed to be a place to belong. A place where you don’t have to stand in line, to justify or explain who you are, where you’re going or what you’re doing. A place to just be.
Ultimately we are all looking for a place to come home to, a place where we belong.
This sculpture aims to fulfill that need, be it temporarily. Use it to sit, lean on, place your drink or eat your picnic. Share this space with friends, family, neighbors or your own thoughts. Get to know the other park visitors, start a conversation here.
Play with it’s shape, turn it as you wish, as you need.
Make yourself at h o m e.
GEEN KUNSTWERK VOOR EEN MUSEUM, MAAR OM TE GEBRUIKEN
In gesprek met Jelle Annie Michiels over h o m e
Interview door Els Vervloesem
Waar komt het idee voor het kunstwerk h o m e vandaan?
Ik heb van bij het begin heel veel gesprekken gevoerd, vooral met organisaties waar ik zelf het meeste voeling mee heb, zoals bijvoorbeeld J@M, Welkom in Mechelen en ROJM. Zo was Welkom in Mechelen bijvoorbeeld betrokken bij leveringen aan vluchtelingen in Brussel, en ben ik een keer met hen mee gaan helpen. Daarnaast ben ik zelf ook al een tijdlang zoekende naar een soort ‘belonging’ of ergens thuis horen. Dus zo is het idee voor de creatie van een thuisplek ontstaan. Dat heeft in dit geval een fysieke vertaling gekregen door een groot, mobiel houten meubel te maken.
h o me is doelbewust geen statisch of afstandelijk kunstwerk. Het is mobiel. Mensen kunnen het gebruiken. Waarom vind je dat belangrijk?
Wat mij sterk opviel wanneer ik naar het Tivoli park ging, was dat er in het park heel veel aanwezig is voor jonge gezinnen, zoals de kinderboerderij en de speeltuin. Voor volwassenen en tieners lijkt er veel minder aandacht te zijn. Daarom vond ik het belangrijk om iets te bedenken voor heel verschillende mensen en leeftijden, dat ook functioneel is en kan gebruikt worden. Wat ik zelf fantastisch vind in het Tivolipark zijn de pic-nic banken die overal verspreid staan, en die mensen ook voortdurend zelf verplaatsen. Daar zit voor mij een belangrijke connectie: een thuisplek verandert ook voortdurend, en pas je aan als je noden veranderen.
Hoe zie jij dat gebruik van het kunstwerk door mensen voor jou?
Wanneer het kunstwerk op 11 juni in het park wordt geplaatst, laat ik doelbewust het eigenaarschap los. Ik hoop natuurlijk dat het kunstwerk nog lang kan blijven verder leven, maar ik zou het niet erg vinden als op den duur de verschillende onderdelen verspreid raken in het park of daarbuiten, of als er bijvoorbeeld grafitti op verschijnt of boodschappen in het hout worden achtergelaten. Daarom zou het voor mij niet echt nodig zijn om het kunstwerk ’s avonds op te bergen, maar dat laat ik graag aan de parkuitbater over. Het zou zonde zijn als het vrijwaren van het kunstwerk belangrijker wordt dan het te gebruiken.
Waar kijk je het meest naar uit met dit project?
Ik hoop dat ik het project ga zien verder leven. Dat mensen wanneer ze het gebruiken foto’s gaan willen nemen en die bijvoorbeeld via social media delen. Het werk is ook bewust heel stevig gemaakt, zodat het goed bestand is tegen weer en wind, zodat het stabiel is en tegen een stoot kan. Het belangrijkste is dat de mensen het gaan gebruiken, het is niet de bedoeling om het te gaan behandelen als een kunstwerk in een museum.
